Iglaki szczepione na pniu

Iglaki szczepione na pniu to eleganckie i stylowe rośliny, które bardzo efektownie wyglądają na rabatach, w ogrodach skalnych i w donicach. Doskonale wyglądają pojedynczo lub posadzone w jednej linii, w formie szpaleru. Dobrze komponują się z innymi roślinami, a zwłaszcza z płożącymi iglakami. Dzięki różnej wysokości szczepienia oraz szerokiej ofercie różnych gatunków i odmian, które różnią się pokrojem, długością igieł i wybarwieniem, z samych iglaków szczepionych na pniu można z łatwością skomponować urozmaiconą i stylową, chociaż w miarę jednorodną rabatę. 

Jakie iglaki są szczepione na pniu?

Na pniu szczepi się przede wszystkim karłowe odmiany sosny, jodły, świerku, daglezji i modrzewia. Większość z nich to tzw. czarcie miotły - wolno rosnące i bardzo zagęszczone formy. Chociaż czarcie miotły mogą się mocno od siebie różnić, większość z nich ma pokrój zbliżony do kulistego i bardzo zwartą strukturę. 

Jak szybko rosną iglaki szczepione na pniu?

U iglaków szczepionych pień nie przyrasta na wysokość - roślina zawsze będzie mieć taką samą wysokość pnia. W miarę wzrostu zwiększa się za to jego grubość. 

Wzrost iglaków szczepionych na pniu to przede wszystkim wzrost korony. U odmian kulistych korona przyrasta regularnie na wszystkie strony, zachowując okrągły kształt i tylko zwiększając średnicę kuli. U roślin o innym pokroju przyrosty mogą być nierównomierne, a kształt korony z każdym rokiem będzie bardziej przypominał formę dorosłą. 

Tempo wzrostu iglaków szczepionych na pniu zależy przede wszystkim od odmiany, ale także od warunków. Najwolniej rosnące odmiany miniaturowe mogą rocznie przyrastać jedynie o 1-2 cm. Inne odmiany rosną szybciej, ale ponieważ na pniu szczepi się prawie wyłącznie odmiany karłowe, ich roczny przyrost raczej nie będzie przekraczał 5-10 cm. 

Jaki pokrój mają iglaki szczepione na pniu?

Najczęściej można spotkać zaszczepione na pniu iglaki o pokroju kulistym, np. sosna czarna ‘Nana Globe’, sosna czarna ‘Pierrick Bregeon’ (‘BePo’), sosna gęstokwiatowa ‘Jane Kluis’, sosna górska ‘Mops’, sosna górska ‘Jezek’, jodła koreańska ‘Cis’ czy świerk kłujący ‘Puli’. Popularne są także odmiany o pokroju płaskokulistnym lub poduszkowatym, np. ‘Sosna czarna ‘Mari’, sosna gęstokwiatowa ‘Edsal Wood’, jodła grecka ‘Meyers Dwarf’. Atrakcyjnie wyglądają także zaszczepione na pniu iglaki o pokroju płaczącym, np. jodła kalifonijska ‘Scooter’, świerk pospolity ‘Formanek’ czy jodła gęstokwiatowa ‘Glitzer Pendula’. 

Jaką wysokość mają iglaki szczepione na pniu?

Wysokość iglaka na pniu zależy w dużej mierze od wysokości pieńka czyli miejsca zaszczepienia. Wysokość pnia może być bardzo różna: od 20 do 100 cm, a nawet więcej. Zależy to niemal wyłącznie od preferencji. 

Jak należy pielęgnować iglaki na pniu?

Iglaki szczepione na pieńku wymagają palikowania. Cienki, zwłaszcza długi pień nie jest w stanie utrzymać masy rozrastającej się korony. Im wyższy pień, tym solidniejszego palika potrzebuje roślina. Odpowiedni palik pozwala na utrzymanie pnia w pionie i zabezpiecza go przed złamaniem i przekrzewieniem. Stan palika należy sprawdzać, zwłaszcza przed zimą, kiedy koronka iglaka może stać się znacznie cięższa z powodu zalegającego na niej śniegu. 

Iglaki szczepione na pniu nie są specjalnie narażone na choroby grzybowe, ponieważ dzięki uniesieniu nad powierzchnię gleby zwykle są dobrze przewietrzane, a to nie sprzyja rozwojowi patogenów. Jeśli jednak zauważysz niepokojące objawy, np. nadmierne opadanie igieł, zwłaszcza młodych, przyjrzyj się roślinie szukając innych oznak infekcji lub obecności szkodnika, a w razie potrzeby przeprowadź zabieg ochrony. 

Kiedy można sadzić iglaki na pniu?

Iglaki na pniu najczęściej są dostępne w pojemnikach. Takie rośliny można sadzić przez cały okres wegetacji, a nawet zimą, jeśli gleba nie jest zamarznięta. Kluczem do sukcesu jest tutaj nienaruszanie systemu korzeniowego, do którego dochodzi przy kopaniu i sadzeniu roślin, które nie rosną w doniczkach. 

Jeśli chcesz przesadzać iglaki na pniu, najlepiej zrób to na początku września. W tym czasie system korzeniowy najlepiej rośnie i regeneruje się, a dzięki temu świeżo posadzony krzew zdąży się przekorzenić przed zimą.   

Czy iglaki na pniu można uprawiać na balkonie?

Iglaki na pniu to doskonały wybór do uprawy balkonowej! W tej formie najczęściej występują gatunki o dużej odporności, które wytrzymają zarówno letnie upały, jak i zimowe mrozy. Wymagają one jednak bardziej starannego podlewania i nawożenia niż rośliny rosnące w gruncie. Szczególnie ważne jest podlewanie podczas wysokich temperatur w trakcie lata oraz jesienią i w czasie zimowych odwilży, by zapobiec ich przesychaniu. Większość iglaków na pniu nie wymaga okrywania przed zimą, ale warto zabezpieczyć doniczki, zwłaszcza jeśli są małych rozmiarów. Korzenie są znacznie bardziej wrażliwe na mróz niż nadziemne części roślin. 

Jakie iglaki na pniu na balkon?

Na słoneczny, południowy balkon polecamy przede wszystkim sosny, które są bardzo odporne na wysokie temperaturę i suszę. Sprawdzą się np:

sosna górska ‘Ophir’, o zażółcających się na zimę igłach

sosna górska ‘Rositech’ o żółtym kolorze wiosennych przyrostów i luźniejszym, wzniesionym pokroju

sosna górska ‘Kladska’ - miniaturowa sosna o kulistym pokroju

sosna czarna ‘Bambino’ dorastajaca do 1 m średnicy, kulista

sosna pospolita ‘Lang’ o srebrzystych igłach, wcześnie wytwarzająca szyszki. Miniaturka, rocznie przyrastająca o 3-4 cm

Na północnym, cienistym balkonie lepiej sprawdzą się jodły, np. 

jodła balsamiczna ‘Nana’ - odmiana o żywozielonym kolorze igieł, o pokroju spłaszczonej kuli

jodła kalifornijska ‘Blue Baby’ o płaskokulistym pokroju

jodła koreańska Pancake, rocznie przyrastająca o 3-4

jodła pospolita ‘Badenweiler’ - miniaturka o gniazdkowym pokroju

Natomiast na balkonie o umiarkowanych warunkach, czyli np. o wystawie wschodniej lub północno zachodniej można z powodzeniem uprawiać wszystkie gatunki i odmiany iglaków szczepionych na pniu, w tym także te polecane wyżej do miejsc słonecznych i cienistych