Czeremcha Ssiori

Prunus ssiori

Drzewo o owalnej koronie, dorasta do około 15 m wysokości, przy średnicy pnia do około 40 cm. Występuje w północnej Japonii i na dalekim wschodzie Rosji, porastając doliny oraz brzegi strumieni. Korowina pnia jasnobrązowa, w starszym wieku podłużnie bruzdowana. Młode pędy czerwonawe, starsze czerwonobrązowe. Młode liście wiosną w trakcie rozwijania pąków ładnie zaróżowione, zaczynają się rozwijać około połowy kwietnia wówczas nabierają atrakcyjnego jasnoczerwonego odcienia, ale już przed kwitnieniem stają się jasnozielone, ogonki liściowe pozostają czerwone. Liście osiągają około 10 cm długości, są kształtu jajowatego, podłużne, z wyciągniętym i zaostrzonym wierzchołkiem, na brzegu ostro piłkowane, u nasady blaszki liściowej znajdują się charakterystyczne uszka, tworzą one kształt serca. Kwiaty są drobne, białe, mniejsze niż u naszej rodzimej czeremchy, ale zebrane w dość długie (10-18 cm), gęste grona, po rozkwitnięciu zwarte, wąskie i sterczące do góry i na boki (rzadziej zwisające) na końcach gałęzi, liczące około 50-80 sztuk kwiatów. Kwitnie w maju i czerwcu, dość obficie. Owoce kuliste, po dojrzeniu czarne, błyszczące, dojrzewają późnym latem.

Uprawa i zastosowanie:

Najodpowiedniejsze dla niej są stanowiska słoneczne, ale może być sadzona także w półcieniu. Preferuje gleby gliniaste, raczej wilgotne, ale przepuszczalne. Drzewo wygląda bardzo dekoracyjnie wiosną w trakcie kwitnienia oraz rozwoju liści, które przybierają wówczas różowe, czerwone i brązowawe odcienie. Drewno wytrzymałe, trwałe i ciężkie, używane bywa do wyrobu narzędzi oraz w drzeworytnictwie. Dekoracyjne drzewo, lecz prawie zupełnie nieznane w uprawie, nie tylko w Polsce, warte wypróbowania w naszych warunkach. Wytrzymałość na mrozy może być nieco mniejsza niż innych czeremch, ale powinna być wystarczająco odporna dla naszego klimatu (5 strefa mrozoodporności wg. USDA, u nas zapewne 6b/7a).