Brzostownica grabolistna

Zelkova carpinifolia

Jest dość dużym drzewem, dorastającym do 25 m wysokości, o jajowatej lub okrągłej koronie, czasem szerokokolumnowej, masywnym i dość krótkim pniu oraz wzniesionych konarach, dużo mniejszych w stosunku do pnia, gęsto wyrastających i skierowanych w górę pod ostrym kątem, tak ią główna masa konarów jest skupiona blisko siebie, od nich odchodzą stosunkowo drobne gałęzie, również wzniesione. W młodości rośnie wolno, potem jej wzrost znacznie przyspiesza. Sporadycznie wytwarza odrośla korzeniowe. Charakterystyczne dla tego drzewa są także U-kształtne, wąskie listwowe połączenia konarów z pniem oraz przypory obecne u podstawy pnia. Gatunek ten pochodzi z Kaukazu i ze wschodniej Turcji, gdzie rośnie w górskich lasach. Korowina jasnoszara i gładka, z daleka przypomina nieco buka, lecz po bliższym przyjrzeniu się widać, że nie jest ona tak gładka i łuszczy się płytko tafelkowato, odsłaniając cynamonową korowiną, szczególnie u starszych okazów, łuszczy się trochę podobnie jak u jaworów. Liście są jajowate lub eliptyczne o zaostrzonym wierzchołku, ciemnozielone, na spodniej stronie jaśniejsze, bardzo drobne, osiągają zaledwie około 2-6 cm długości, jesienią przebarwiają się na żółto lub pomarańczowo, czasem z odcieniem czerwieni. Kwiaty drobne, zielonawe, bezpłatkowe, bez znaczenia zdobniczego. Owocem są drobne zielone, a po dojrzeniu jasnobrazowe spłaszczone pestkowce długości około 0, 3 cm, umieszczone w kątach liści.

Uprawa i zastosowanie:

Bardzo dekoracyjne drzewo, odznacza się niezwykłym, majestatycznym pokrojem, szczególnie widocznym u starszych okazów, niepodobnym do żadnego z innych drzew uprawianych w Polsce na otwartym gruncie, a przez to wygląd jego jest dość egzotyczny. Szczególnie nadaje się do zastosowania w parkach pojedynczo na trawnikach, ale i w krajobrazie otwartym. Dekoracyjna w jesieni, podczas przebarwiania liści. Drzewo po wykształceniu w pełni korony daje sporo cienia. Toleruje różne rodzaje gleb, choć preferuje lekko kwaśne, głębokie i żyzne, dostatecznie wilgotne i przepuszczalne. Może rosnąc w miejscach nasłonecznionych jak i w półcieniu. Wytrzymała na suszą, natomiast na mrozy niezupełnie odporna, dlatego raczej nadaje się do uprawy w zachodniej Polsce. Odporna na holenderską chorobę wiązów (z którymi to wiązami jest odlegle spokrewniona).