Pojawia się na drzewach w postaci kulistych form, które szczególnie w zimowym i bezlistnym w lasach okresie, przyciągają swoją intensywną zimozielonością. Znana głównie dzięki obecności w naszych domach podczas świąt Bożego Narodzenia.
Jemioła – półpasożyt nadrzewny
Występuje prawie w całej Europie, można ją spotkać również w zachodniej i południowej Azji. Jemioła jest rośliną pasożytniczą, co oznacza że ma zdolność prowadzenia fotosyntezy, podczas gdy sole mineralne oraz wodę i składniki organiczne pobiera od swojego żywiciela – drzewa, na którym rośnie. Jemioła wytwarza kleiste białe owoce, które mogą się przyklejać do gałęzi drzew. Owoce dojrzewają późną jesienią i wczesną zimą. Stanowią pożywienie dla ptaków, które pomagają w rozprzestrzenianiu się rośliny na większych odległościach.
Miejsce występowania
Typowa jemioła pospolita w Polsce występuje na ponad 200 gatunków. Najczęściej porasta , topole, ale występuje również na robiniach akacjowych, lipach, jarzębinach, klonach, gruszach i . Nie spotkamy jej na rodzimych i popularnych gatunkach dębów. Pasożyt zasiedla drzewa, które ukończyły co najmniej 20 lat.
Jemioły porastające koronę drzewaZastosowanie jemioły
- wyciąg z młodych pędów i liści jemioły działa pozytywnie w przypadku leczenia nadciśnienia, znacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi
- jemioła łagodnie działa moczopędnie
- związki w niej zawarte wpływają na zwolnienie szybkiego bicia serca spowodowanego intensywnym pobudzeniem układu nerwowego
- pomocniczo bywa wykorzystywana przy chorobach nowotworowych i miażdżycy
- pobudza układ odpornościowy oraz stabilizuje pracę trzustki
- wykorzystywana do leczenia krwawień z nosa, a także nadmiernych krwawieniach miesiączkowych
- w starożytności wykorzystywana do leczenia bezpłodności
Jemioła w kulturze
- pęk jemioły wieszany u sufitu lub nad drzwiami w Nowy Rok i święta Bożego Narodzenia ma przynosić w domach pomyślność, szczęście i odpędzać złe moce w przyszłym roku. Ten zwyczaj pochodzi z krajów Nordyckich
- jest jednym z popularnych symboli świąt Bożego Narodzenia
- wieki temu uznawano jemiołę za dar bogów o mocach magicznych. Celtyccy druidzi ścinali ją złotymi sierpami i zrzucali na białe prześcieradła, ponieważ wierzono, że gdy roślina dotknie ziemi, to traci swoje magiczne moce
- celtowie wierzyli, że jemioła włożona pod poduszkę młodej dziewczyny ukaże jej we śnie przyszłego małżonka
- w średniowiecznych ludowych legendach chroniła przed chorobami, piorunami i czarami
- zwyczaj całowania pod jemiołą najprawdopodobniej narodził się w średniowiecznej Anglii, w której wierzono, że gdy kobieta odmówi mężczyźnie pocałunku pod rośliną, będzie czekać ją samotność. Po każdym pocałunku mężczyzna zrywał jeden owoc. Wierzono, że wraz z zerwaniem ostatniego, otrzyma dar płodności
- jemioła noszona przy sobie miała zapewniać moc seksualną, przypisuje się jej także umacnianie miłości i przyjaźni (zwyczaj całowania się pod jemiołą)
- kapłani Gallów odprawiali religijne ceremonie pod dębami, na których rosła jemioła
Jemioła pospolita
Jemioła przyciąga w bezlistnym okresie swoją zieloną barwą
Jeziora, góry, niziny, lasy - jemiołę można spotkać w wielu lokalizacjach