Klon jesionolistny - Acer negundo

Klon jesionolistny jest bardzo w Polsce powszechny, chociaż pochodzi z Ameryki Północnej. Został sprowadzony do Europy w XVII w. I wyglądem, i biologią różni się od najpopularniejszych klonów, w tym od naszych klonów rodzimych. 

Jak wygląda klon jesionolistny?

Klon jesionolistny to drzewo liściaste, dorastające w Polsce do 10-15 m. W naturalnym siedlisku osiąga 20 m, a wyjątkowo nawet 25 m wysokości. Pień nisko rozgałęziony, zwykle krzywy, pokryty grubą, szarą, spękaną nieregularnie korą. Natomiast młode, jednoroczne pędy mają kolor zielony, ale ze względu na obecność warstwy wosku, przybierają niebieskawy odcień. Ta cecha pozwala na najłatwiejsze i najszybsze rozpoznanie klonu jesionolistnego wśród innych drzew. Gatunek tworzy bardzo szeroką i rozłożystą koronę, zwykle o nieregularnym obrysie, z konarami częściowo przyginającymi się w dół. 
Liście - inaczej niż u większości klonów - są złożone, zwykle z 3 lub 5 listków, czasami z większej liczby. Listki zwykle o gładkim brzegu blaszki, czasem klapowane albo ząbkowane. W ciągu sezonu wegetacyjnego liście mają kolor żywozielony, jesienią przebarwiają się na atrakcyjny, intensywnie żółty kolor. 

Jak kwitnie klon jesionolistny?

Klon jesionolistny jest gatunkiem dwupiennym, co oznacza, że występują egzemplarze męskie, o kwiatach produkujących pyłek oraz egzemplarze żeńskie, wytwarzające kwiaty żeńskie, a następnie owoce. Klon jesionolistny jest wiatropylny i kwitnie w kwietniu. 
Kwiaty męskie mają istotne znaczenie dekoracyjne, ponieważ mają postać okazałych, grubych pęczków złożonych z nitek pręcików zakończonych czerwonymi pylnikami. 
Kwiaty żeńskie są zebrane w niewielkie grona i nie mają efektownego wyglądu. Walorem egzemplarzy żeńskich mogą być natomiast owoce - orzeszki ze skrzydełkiem, zwisające w pokaźnych owocostanach i utrzymujące się na drzewie nawet do wiosny. 

Jakie wymagania ma klon jesionolistny?

Klon jesionolistny należy do gatunków o wyjątkowo niskich wymaganiach siedliskowych, dobrze rosnących nawet na bardzo słabych glebach. Znosi zarówno suszę, jak i okresowe zalewanie, toleruje pełne słońce i cień, jest także w pełni mrozoodporny. 

Kiedy sadzić klon jesionolistny?

Sadzonki klonu jesionolistnego z doniczek można sadzić do gruntu przez cały rok, z wyłączeniem okresu zimy, jeśli ziemia jest zamarznięta. 
Sadzonki z gołym korzeniem powinny być wykopywane, a zarazem sadzone w okresie bezlistnym, późną jesienią lub wczesną wiosną. 

Kiedy przycinać klon jesionolistny?

Optymalnym terminem cięcia klonu jesionolistnego jest późna zima. Cięcie najlepiej wykonać w lutym, zanim w drzewie zaczną krążyć soki. Opóźnienie cięcia powoduje, że drzewo mocno “płacze”, tracąc w ten sposób soki i zgromadzone substancje odżywcze. 
W odróżnieniu od pozostałych klonów, które należy ciąć bardzo delikatnie, klon jesionolistny dobrze znosi nawet mocne, coroczne cięcie. Regularne skracanie pędów sprawia, że korona staje się zwarta i dobrze zagęszczona, bogato ulistniona. Przycinanie pozwala także ograniczyć nadmierny rozrost drzewa i utrzymanie go w oczekiwanych rozmiarach. 

Zastosowanie klonu jesionolistnego

• ze względu na bardzo niskie wymagania, klon jesionolistny jest chętnie sadzony na bardzo trudnych stanowiskach, na których trudno jest utrzymać inne gatunki. Klon jesionolistny może być więc sadzony na gruzowiskach i terenach pobudowlanych czy hałdach
• klon jesionolistny jest drzewem szybko rosnącym, ale równocześnie krótkowiecznym. Stare drzewa są bardzo podatne na złamania, a ich konary łatwo wyłamują się pod ciężarem śniegu lub pod wpływem wiatru. Mogą być więc sadzone na nowych stanowiskach, równocześnie z cenniejszymi, ale wolniej rosnącymi drzewami. Kiedy te drugie podrosną, należy usunąć starzejące się klony jesionolistne
• odmiany klonu jesionolistnego wyróżniają się przepięknym, często wielobarwnym zabarwieniem liści. Część z nich rośnie słabiej i nadaje się także do mniejszych ogrodów. Barwne odmiany klonu jesionolistnego to wartościowe rzewa do nasadzeń w ogrodach przydomowych, parkach i w miastach
• klon jesionolistny jest gatunkiem inwazyjnym, łatwo rozsiewającym się i zagrażającym rodzimym gatunkom, dlatego nie wolno go sadzić w lasach ani na innych dzikich stanowiskach. Dla pewności można wybierać odmiany męskie, nie wytwarzające nasion

Popularne i wartościowe odmiany klonu jesionolistnego

Klon jesionolistny ‘Flamingo’ - o liściach zaróżowionych wiosną, zielono-białych latem. Dorasta do 5-10 m wysokości. Odmiana żeńska
Klon jesionolistny ‘Aureomarginatum’ charakteryzuje się liśćmi zielonymi z żółtą obwódką. Odmiana żeńska, ale rzadko zawiązuje nasiona
Klon jesionolistny ‘Auratum’ ma liście złotożółte, pięknie wybarwione. Odmiana męska
Klon jesionolistny ‘Odessanum’ - żeńska odmiana o liściach żółtych
Klon jesionolistny ‘Elegans’ wyróżnia się węższym pokrojem i drobniejszymi liśćmi z żółtym marginesem i wybrzuszoną blaszką liściową.