Jodła pospolita (Abies alba)

Jodła pospolita to piękne, rodzime drzewo, w Polsce osiągające do 50 m wysokości. Korona wąska, dość luźno ugałęziona. U starszych roślin stożek wzrostu ulega redukcji, a na szczycie powstaje tzw. "bocianie gniazdo" tworzone przez odchodzące poziomo i zagęszczające się najwyższe konary boczne.

Jodła pospolita jest drzewem iglastym, zimozielonym. Ma silny, gruby  pokryty szarą korą pień. Igły jodły są giętkie i ułożone na gałązce grzebieniasto. Na ich spodniej stronie widać dwa podłużne, jasne paski. Ich wierzchołki są tępo zakończone lub mają wyraźne wcięcie. Szyszki zupełnie rozpadają się na drzewie, uwalniając duże, oskrzydlone nasiona. Na pędzie pozostaje wtedy jedynie oś szyszki zwana trzpieniem.

Wymagania

Jodła jest typowym gatunkiem lubiącym cień, o dużych wymaganiach siedliskowych, źle znoszącym pełne nasłonecznienie i suszę.

Zastosowanie

Jako gatunek leśny jodła pospolita ma zastosowanie w nasadzeniach lasów, parków i dużych ogrodów. Jodły mogą dożyć nawet 500 lat. Ich jasne, trwałe drewno wykorzystuje się do budowy domów i instrumentów muzycznych np. organów.

Ciekawostki

Igły jodły po roztarciu pachną pomarańczą. Jodła jest także rośliną leczniczą. Pozyskiwane z niej olejki eteryczne są stosowane do nacierań przy bólach reumatycznych, do kąpieli wzmacniających. Wykrztuśne działanie olejku wykorzystywane jest przy inhalacjach w stanach zapalnych gardła i oskrzeli.