Głóg (Crataegus tanacetifolia)

Crataegus tanacetifolia (Poir. ) Pers.

Głóg ten pochodzi z terenów Azji Mniejszej oraz Syrii, rośnie jako niewysoki krzew, o rozłożystej a nawet niekiedy kopulastej koronie, której konary przewisają lekko ku ziemi. W swoim naturalnym środowisku porasta górskie zbocza, miejsca o glebie bardzo kamienistej, suchej. Maksymalnie może osiągać około 10 metrów wysokości oraz do 8 metrów średnicy korony, przy czym w Polsce należałoby go uprawiać wiele dekad by dorósł do takich rozmiarów. Bardzo ozdobne są liście oraz owoce tego głogu – liście dzięki gęstej warstwie kutnerka wydają się być sinawe, czasem nawet lekko srebrzyste, owoce są z kolei bardzo duże, dochodzące do 3 cm średnicy i pozwalające zaliczyć ten głóg do gatunków wielkoowocowych. Owoce mają barwę jasnopomarańczową, czasami barwa może nieco odbiegać od tego wzorca, a owoce są niemal żółte lub lekko czerwonawe. Jadalne zarówno na surowo, jak i pod postacią różnorakich przetworów, zawierają wiele witamin i mikroelementów. W ogrodach najlepiej sadzić go na stanowiskach słonecznych, co wzmocni siłę kwitnienia, a zarazem owocowania.

Może być sadzony z powodzeniem jako element zieleni miejskiej, jest bowiem odporny na zanieczyszczenia powietrza, nie ma także problemów z jego mrozoodpornością. W ogrodach mniejszych sprawdzi się jako miniaturowy soliter, da się uprawiać go nawet w dużych pojemnikach oraz jako bonsai. Obojętnie czy rośnie samotnie czy w grupach powinien być wystawiony na widok osób odwiedzających ogród – będzie zwracał na siebie uwagę szarozielonymi listkami oraz przede wszystkim dużymi, pomarańczowymi owocami, które wyglądają smakowicie. Co prawda gatunek ma niskie wymagania glebowe, ale posadzony do gleb żyźniejszych znacznie szybciej urośnie i wytworzy ładną, rozbudowaną koronę. Z nawożeniem nie można jednak przesadzić, aby pędy zdążyły zdrewnieć przed nadejściem pierwszych jesiennych przymrozków.