Dąb burgundzki (Quercus cerris)
Dąb burgundzki (Quercus cerris) pochodzi z Europy południowej i Azji Mniejszej i jest także spotykany pod nazwą: dąb turecki lub dąb austriacki.
Jak wygląda dąb burgundzki?
Dąb burgundzki jest szybko rosnącym drzewem o pokroju początkowo smukłym, z czasem - rozłożystym i szerokim. Gatunek charakteryzuje się dużą zmiennością liści, które zawsze są klapowane, ale ilość i kształt klap może być dość mocno zróżnicowana, także na jednym drzewie, a nawet na jednym liściu (liście bardzo często są asymetryczne i wyraźnie różne po obydwu stronach głównego nerwu). Blaszka liściowa dość gruba, czasem pomarszczona. Liście błyszczące, ciemnozielone, jesienią przebarwiają się na żółtobrązowo, a następnie zasychają i zwykle aż do wiosny pozostają na drzewie. Żołędzie duże, nawet do 4 cm długości i 2 cm szerokości, osadzone w miseczkach sięgających do połowy długości żołędzia.
Charakterystyczną cechą dębu burgundzkiego jest obecność gęstych, frędzelkowatych włosków na pąkach i miseczkach żołędzi. Długie, miękkie, mięsiste włoski sprawiają, że żołędzie wyglądają niepowtarzalnie!
Jakie wymagania ma dąb burgundzki?
Dąb burgundzki jest łatwy w uprawie i niewymagający. Najlepiej rośnie na glebach żyznych i zasobnych, o odczynie obojętnym lub zasadowym, ale posadzony na lekkim, przesychającym i kwaśnym podłożu rośnie tylko nieznacznie słabiej. Głęboko się korzeni i jest niewrażliwy na wiatr. Preferuje pełne słońce, ale znosi także półcień. Toleruje zanieczyszczenie gleby i powietrza. U młodych drzew może zdarzyć się wymarzanie najmłodszych odcinków pędów, co nie wpływa na ogólny stan. Starsze drzewa zyskują pełną mrozoodporność.
Zastosowanie:
Dąb burgundzki charakteryzuje się trochę gorszą jakością drewna niż inne dęby, dlatego raczej nie jest uprawiany dla drewna. Jest natomiast doskonałym, szybko rosnącym i niewymagającym drzewem ozdobnym, polecanym do miast, w tym jako drzewa przyuliczne i parkowe. Z powodzeniem można go sadzić do ochrony przed wiatrem.
Najciekawsze odmiany dębu burgundzkiego:
Dąb burgundzki ‘Variegata’ charakteryzuje się obecnością bezchlorofilowych miejsc na blaszce liściowej, często obejmującymi znaczną część blaszki (a nawet całe liście)
Dąb burgundzki ‘Marmorata’ ma liście o marmurkowatych przebarwieniach
